บริษัท CYBER ELITE ในฐานะคู่สัญญากับกรุงเทพมหานคร ได้จัดให้มีการสัมมนา และรายงานผลการดำเนินโครงการจัดซื้อและอนุญาตให้ใช้สิทธิการใช้งานโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำหรับตรวจสอบ จัดทำมาตรฐาน และรายงานช่องโหว่ของโปรแกรมประยุกต์ของกรุงเทพมหานคร

ดร.ศุภกร กังพิศดาร ได้เป็นผู้ร่วมเสวนาและให้ความรู้เกี่ยวกับแนวโน้มของภัยคุกคามทางไซเบอร์ในปี 2024  และแนวคิดในการบริหารจัดการด้านความปลอดภัยขั้นพื้นฐาน โดยให้ข้อมูลว่าการทำ Cybersecurity นั้นไม่ควรซับซ้อน ควรเป็นสิ่งที่ทำความเข้าใจและนำมาปฏิบัติได้ง่ายในชีวิตประจำวัน องค์กรควรจะมีการจัดทำนโยบายด้านความมั่นคงปลอดภัยเพื่อให้คำแนะนำแก่ผู้ใช้งานว่าควรใช้งานอย่างไรให้ปลอดภัย เนื่องจากในปัจจุบันผู้ไม่หวังดีใช้วิธีการโจมตีแบบอัตโนมัติ เช่น การโจมตีแบบบอทเน็ต (Botnet Attack) ที่ปล่อยตัว Bot เข้ามาในเครือข่ายขององค์กรเพื่อหาช่องโหว่ในการโจมตี มีการควบคุมจากระยะไกล แม้กระทั่งองค์กรขนาดเล็กก็มีโอกาสตกเป็นเป้าหมายของการโจมตีได้  นอกจากนี้ยังมีอีกหนึ่งภัยคุกคามที่ผู้ไม่หวังดีมุ่งเป้าโจมตีไปที่องค์กรขนาดใหญ่และผู้บริหารระดับสูง ด้วยวิธีการส่ง Phishing Email ผู้บริหารจึงควรตระหนักว่าไม่ควรกดลิงก์หรือเปิดไฟล์แนบจากแหล่งที่ไม่น่าเชื่อถือ

การดำเนินการด้านความมั่นคงปลอดภัยทางไซเบอร์นั้น เกี่ยวข้องกับทุกคนในองค์กรไม่ใช่เพียงแค่หน้าที่ของทีม IT เท่านั้น นอกจากนี้ องค์กรควรให้ความสำคัญกับการสำรองข้อมูล (Data Backup) อย่างสม่ำเสมอ ต้องมีการประเมินระดับความเสี่ยง (Risk Assessment) ตรวจสอบและประเมินโอกาสที่จะถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง เพื่อวางแผนเตรียมความพร้อมในการรับมือกับภัยคุกคามทางไซเบอร์ และที่สำคัญควรมีความยืดหยุ่นและสามารถฟื้นตัวจากการโจมตีได้อย่างรวดเร็ว (Cyber Resilience) ดร.ศุภกร ยังได้กล่าวเสริมถึงกลุ่มอุตสาหกรรมการผลิต (Manufacturing) จำเป็นต้องระมัดระวังเป็นพิเศษเพราะเป็นอุตสาหกรรมที่มีการเชื่อมโยงกันระหว่างระบบเทคโนโลยีสารสนเทศ (IT Security) และระบบควบคุมการผลิต (OT Security) ทำให้มีช่องโหว่มากกว่าอุตสาหกรรมอื่นๆ การป้องกันแบบ Firewall แบบเดิมๆ อาจไม่เพียงพอ

นอกจากนั้นองค์กรยังต้องมีสุขอนามัยพื้นฐานด้านความปลอดภัยไซเบอร์ที่ดี (Cyber Hygiene) ซึ่งเป็นการปฏิบัติตามมาตรการและแนวปฏิบัติขั้นพื้นฐานในการรักษาความมั่นคงปลอดภัยทางไซเบอร์ และควรมีการเปิดรับเทคโนโลยีใหม่ๆ เช่น การบริหารจัดการความเสี่ยงจากภัยคุกคาม (Threat Exposure Management), การวิเคราะห์ข้อมูลภัยคุกคามไซเบอร์ (Cyber Threat Intelligence – CTI), การบริหารจัดการการพิสูจน์ตัวตนและการเข้าถึงระบบ (Identity and Access Management – IAM) และการบริหารจัดการความเสี่ยงจากบุคคลภายนอก (Third Party Risk Management) รวมไปถึงการนำแนวคิด Zero Trust มาประยุกต์ใช้ ซึ่งเป็นแนวคิดที่เสมือนจำลองสถานการณ์ว่าองค์กรมีโอกาสถูกโจมตีได้ตลอดเวลา ต้องมีการตรวจสอบและพิจารณาความเสี่ยงทุกรายการที่เกิดขึ้น ให้ความสำคัญกับการบริหารจัดการพิสูจน์ตัวตน ไม่มีการแชร์ข้อมูลการเข้าสู่ระบบระหว่างผู้ใช้งาน ซึ่งจะต้องมีตัวกลางในการควบคุมการเข้าถึงและสิทธิ์ของผู้ใช้งาน รวมถึงมีการตรวจสอบผู้ใช้งานและสิทธิ์อย่างสม่ำเสมอ พร้อมทั้งมีการวิเคราะห์ความเสี่ยงในการเชื่อมต่อเครือข่าย